Ooit had ik een droom …
“Later zal ik mijn eigen radiostation hebben”

In mijn jeugdjaren heb ik als dj een jaar lang muziek verzorgd in een danscafe. Nadat ik dat avontuur achter mij had gelaten ging ik met mijn eigen discobar de baan op. Verschillende trouwers en organisatoren van fuiven hebben mij toen ingehuurd om voor de muzikale omlijsting van hun avond in te staan.
Toen ik ook daarmee stopte begonnen de eerste radiostations de kop op te steken, de tijd van het amateurisme, draaitafel waar snelstarters van gemaakt werden door er een lichtschakelaar aan te bevestigen, of Lenco draaitafels met een viltje op de de draaimat zodat je de plaat kon stilzetten zonder dat de schijf stil ging staan. Allemaal leuke dingen die ervoor zorgden dat toch het nodige resultaat behaald werd, zonder massa’s geld te moeten uitgeven.
Deze radiostations werden, diegenen die overleefden, geautomatiseerd en werden machines met timers. Waar vroeger presentatoren en dj’s de muziek en programma’s aan mekaar praatten wordt hun tijd nu getimed en in de “playlist” automatisch ingevoegd.
Persoonlijk vind ik dat hierbij het plezier van het radio maken verdwijnt. De computer heeft ook hier overgenomen.

Een hele tijd geleden kwam ik contact met iemand die mijn droom heeft waar gemaakt, hij heeft zijn eigen radiostation opgericht en heeft ondertussen reeds verschilende stations op verschillende locaties. Tijdens een gesprek mat deze persoon kwam aan het licht wat hedendaagse radio maken eigenlijk in houdt. Hij vertelde mij dat de computer de playlist speelt en dat er op vaste tijdstippen publiciteit uitgezonden wordt welke de kosten van de radio moet dekken. Het nieuws wordt ook aangekocht en via computer en internet doorgezonden om tussen de muziek op vaste tijdstippen ingelast te worden. De  man vertelde mij verder nog dat hij de ganse dag op de baan was om publiciteit te ronselen voor zijn zender en dat hij daarna de baan op moet om zijn adverteerders te laten betalen. Radiomaken was er nog zelden aan de orde, alles gaat automatisch.
Het gebeurd niet dikwijls dat je door iemand anders zijn ogen  kan zien wat er van je dromen zou geworden zijn.
Ik heb ondertussen mijn droom maar mooi opgeborgen …
want mijn droom zag er heel anders uit.